Saskia de Coster ging terug naar het hokje in het tuinhuis waar ze als kind schreef
En kwam eruit met NET ECHT: een familieroman en spiegelpaleis ineen
Soms moet je voor de Kunst iets kapotmaken en weer opnieuw beginnen. De schepen achter je verbranden. Terug naar start gaan.
Saskia de Coster begon aan meerdere boeken (RIP De weddenschap), maar ze bleef opnieuw beginnen, haar schrijverschap heruitvinden. Daarvoor moest ze terug naar de basis: een bureau, een matrasje, een laptop, en isolatie. Terug naar het hokje in het tuinhuis waar ze als kind schreef.
Om haar nieuwe roman af te ronden ging ze daadwerkelijk op zoek naar haar jonge ik in dat tuinhuisje, tot een fysieke isolatie aan toe: ze liet zich een maand lang opsluiten in een glazen kooi in het KMSKA voor de laatste fase van het schrijven aan haar boek. Een bureau, een matrasje, een laptop. En een hoop passanten die naar haar keken. En de schrijver observeerde hen.
Het resultaat van deze vergaande verkenning is haar nieuwe roman Net echt:
Een verhaal over Max, Manon en Noah. Een architect, een jurist, een dochter. Een droomhuis in het gegentrificeerde Borgerhout. Een ogenschijnlijk perfect gezin dat uiteenvalt. Over de kleine barsten in het fundament die niemand ooit ziet aankomen, over de deelnemers en toeschouwers van het spel, over hoe de terugwerkende kracht ons niet kan redden. En over de auteur die dat aanschouwt en erin verstrengeld raakt.
Net echt is een familieroman en spiegelpaleis ineen, waarin Saskia de Coster haar personages genadeloos gebruikt om zichzelf bloot te geven. Of toch niet?
Net echt van Saskia de Coster verschijnt 16 mei bij Das Mag. Je kunt hier alvast een gesigneerd exemplaar reserveren.
Verbeelding bestaat niet. Het is een leugen om het genie van de grote schrijver te bewijzen, dat fabelachtige sprookjeswezen dat vanuit het niets iets kan creëren.
Verbeelding is een illusie. Alles is er al. Je legt het bij elkaar, je herschikt en zoekt. Je zaait je ervaringen uit over het verhaal, ze gaan ergens liggen tussen je woorden. Door een verhaal zie je de contouren van een ander, je ziet die beter dan die van jezelf.
Als kind bouwde je huisjes in het bos, zoals Max maquettes knutselde en zoals Manon droomde van een carrière in Amerika. Zo droomde jij van een thuis in de takken van een boom. Je bouwde een boomhut om in te schuilen, en later huisjes om in weg te duiken met je schriften. Nu ben je volwassen en schrijf je. In ieder van deze woorden hurk je neer.
Begin nu. Leg je scherven bij elkaar. Ga het huis binnen.
Saskia de Coster (1976) is auteur van een eigenzinnig oeuvre. Haar werk werd in meer dan tien talen vertaald. Haar laatste roman Nachtouders (2019) stond op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2020.
